คราบตะกรันที่แผงระบายความร้อนและผลกระทบต่อประสิทธิภาพของหอหล่อเย็น

ผลกระทบของการเกิดตะกรันบนแผงระบายความร้อนคืออะไร และมันส่งผลต่อประสิทธิภาพโดยรวมของหอหล่อเย็นอย่างไร นี่คือคำถามที่ Brentwood ค้นคว้ามาเป็นเวลาหลายปี เมื่อวัสดุอุดรูรั่วแบบฟิล์มได้รับการพัฒนาและเจ้าของ/ผู้ควบคุมหอคอยต้องจ่ายค่าเล่าเรียนให้กับ "โรงเรียนสอนช่าง" จึงเห็นได้ชัดว่ากุญแจสำคัญประการหนึ่งในการเลือกวัสดุอุดรูรั่วที่เหมาะสมคือการเลือกแผงระบายความร้อนที่คงทนยาวนานหลายปีเพื่อให้คุณได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนในเชิงบวก

เครื่องชั่งที่ชั่งน้ำหนักระหว่างประสิทธิภาพการเติมเทียบกับความต้านทานการเกิดตะกรัน หมายความว่าโดยทั่วไปแล้ว หากต้องการให้มีความต้านทานการเกิดตะกรัน คุณจะต้องยอมสละประสิทธิภาพในการระบายความร้อน การออกแบบวัสดุเติมที่มีตะกรันต่ำจะนำข้อเท็จจริงนี้มาผนวกเข้ากับการออกแบบ ในฐานะนักออกแบบวัสดุเติมที่คิดค้นวัสดุเติมที่มีตะกรันต่ำ เราต้องสละความสามารถในการระบายความร้อนเบื้องต้นบางส่วน โดยตั้งใจว่าเมื่อวัสดุเติมเกิดตะกรัน จะสามารถรักษาระดับความสามารถในการระบายความร้อนที่ใกล้เคียงกันในระยะยาวได้

ซึ่งหมายความว่าหากหอคอยได้รับการออกแบบโดยใช้วัสดุอุดรอยเปื้อนที่มีปริมาณน้อย หอคอยจะต้องมีขนาดใหญ่ขึ้นและ/หรือต้องการการไหลเวียนของอากาศมากขึ้น (เช่น พลังงานพัดลม หากหอคอยนั้นไม่ใช่หอคอยที่มีกระแสลมธรรมชาติ) มากกว่าหอคอยที่ได้รับการออกแบบโดยใช้วัสดุอุดรอยเปื้อนที่มีประสิทธิภาพสูง เพื่อให้บรรลุหน้าที่ตามการออกแบบเดียวกัน โดยทั่วไป หมายความว่าค่าใช้จ่ายเริ่มต้นของหอคอยที่ใช้วัสดุอุดรอยเปื้อนที่มีปริมาณน้อยจะสูงกว่าหอคอยที่ใช้วัสดุอุดรอยเปื้อนที่มีประสิทธิภาพสูงซึ่งได้รับการออกแบบให้ใกล้เคียงกัน แม้ว่าสิ่งนี้อาจสมเหตุสมผลจากมุมมองของรายจ่ายลงทุน แต่ค่าใช้จ่ายประจำปีที่เกิดขึ้นซ้ำอาจพุ่งสูงขึ้นเนื่องจากความสามารถในการผลิตที่สูญเสียไปหรือปัจจัยอื่นๆ หากหอคอยสูญเสียความสามารถในการทำความเย็น 15% ในเวลาเพียง 5 ปี

จากการทดสอบที่ศูนย์วิจัยและพัฒนาของ Brentwood เราได้เปรียบเทียบผลกระทบของตะกรันที่มีต่อฟิล์มเติมและผลิตภัณฑ์แบบ "โครงลวด" รุ่นใหม่ เป้าหมายของเราคือการเปรียบเทียบทั้งลักษณะของตะกรันและผลกระทบของตะกรันที่มีต่อความสามารถในการทำความเย็นโดยรวมของผลิตภัณฑ์ต่างๆ พร้อมกัน ดังนั้น หากอยู่ในสภาวะน้ำหมุนเวียนเป็นระยะเวลาเท่ากัน ตะกรันและตะกอนที่สะสมจะสะสมมากเพียงใด และจะส่งผลต่อความสามารถในการทำความเย็นของวัสดุเติม "ใหม่" อย่างไร

ในหมวดการเติมฟิล์ม เราได้ทดสอบ CF1900MA การเติมแบบร่องขวางที่มีประสิทธิภาพสูง และของเรา OF21MA วัสดุอุดร่องแบบออฟเซ็ตที่มีประสิทธิภาพสูง/ทนต่อการเปื้อน เมื่อทำการทดสอบแล้ว เราพบว่าความสามารถในการระบายความร้อนของหอคอยมีผลกระทบดังต่อไปนี้:

สิ่งสำคัญที่ควรทราบอย่างหนึ่งก็คือ เมื่อเปรียบเทียบชุดเติมแบบ “สะอาด” ใหม่ OF21MA ให้การระบายความร้อนมากกว่า CF1900MA เล็กน้อย แม้ว่า OF21MA จะเป็นสารเติมที่ต้านทานการเกาะติดได้ดีกว่าก็ตาม แม้ว่าจะขัดกับข้อแลกเปลี่ยนทั่วไปที่กล่าวไว้ข้างต้น ซึ่งก็คือการต้านทานการเกาะติดได้มาโดยแลกกับการสูญเสียประสิทธิภาพ แต่ผลกระทบในระยะยาวก็ยังคงเป็นจริง: OF21MA สูญเสียประสิทธิภาพเพียงครึ่งเดียวเมื่อเทียบกับ CF1900MA

หากต้องการทราบผลลัพธ์ของการหยดสีแบบ "โครงลวด" และการเติมสีกระเซ็นแบบโมดูลาร์ โปรดดูเอกสารที่ Brentwood นำเสนอในงาน 2017 สถาบันเทคโนโลยีการทำความเย็น (CTI) การประชุมประจำปีในนิวออร์ลีนส์ รัฐหลุยเซียนา หรือซื้อจาก CTI – Paper# TP17-05 “การศึกษาลักษณะการเกิดคราบจุลินทรีย์ในระบบหยดแบบร่วมสมัยและแบบแยกส่วน” ให้ข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับความแตกต่างของความต้านทานการเกิดคราบจุลินทรีย์ระหว่างผลิตภัณฑ์ “โครงลวด” สองประเภทที่แตกต่างกัน และผลสืบเนื่องของระบบหยด เทียบกับ การระบายความร้อนแบบกระเซ็น และบทบาทของพารามิเตอร์ความต้านทานการเกาะติดแบบดั้งเดิม เช่น ความเร็วของฟิล์มน้ำที่มีผลต่อประสิทธิภาพการระบายความร้อนในระยะยาวของการเติม