การลอยน้ำของหอหล่อเย็นเกี่ยวข้องกับการปล่อย PM10 และ PM2.5 อย่างไร

หัวข้อที่ได้รับความสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ ในอุตสาหกรรมหอหล่อเย็นคือการปล่อย PM10 และ PM2.5 การปล่อยมลพิษสู่สิ่งแวดล้อมที่ลดลงกำลังมีความจำเป็น เนื่องจากกฎระเบียบการอนุญาตของรัฐบาลมีความเข้มงวดมากขึ้นเรื่อยๆ จากมุมมองของหอหล่อเย็น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการปล่อยมลพิษแบบดริฟท์ อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างอัตราการดริฟท์และค่า PM10 และ PM2.5

เพื่อเป็นพื้นฐานสำหรับการอภิปรายนี้ จำเป็นต้องกำหนด PM10 และ PM2.5 PM10 คือ พีพูดชัดเจน เอ็มนั่นก็คือ 10 ไมครอน (10×10^-6ม) มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางหรือเล็กกว่า PM2.5 คือ พีพูดชัดเจน เอ็มอนุภาค PM10 มีขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน (2.5×10-6 ม.) ซึ่งมีความสำคัญต่อสุขภาพ อนุภาค PM10 มีขนาดเล็กพอที่จะสูดดมเข้าทางปากและเข้าสู่ส่วนที่ลึกที่สุดของปอดได้ ส่วนอนุภาค PM2.5 มีขนาดเล็กพอที่จะสูดดมเข้าทางโพรงจมูกได้ เนื่องจากอนุภาคเหล่านี้สามารถเข้าถึงส่วนที่ลึกที่สุดของระบบทางเดินหายใจได้ จึงส่งผลกระทบต่อการทำงานของระบบทางเดินหายใจโดยทำให้เกิดหรือทำให้โรคต่างๆ แย่ลง เช่น โรคหอบหืดและหลอดลมอักเสบ

อัตราการลอยน้ำมักจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ปล่อยออกมาจากอัตราการไหลของน้ำหมุนเวียนผ่านหอหล่อเย็น อย่างไรก็ตาม ข้อสรุปก็คือ เปอร์เซ็นต์ที่แสดงไว้สามารถแปลงเป็นอัตราการไหลของมวลได้ ไม่ว่าจะแสดงเป็น "ปอนด์เมตร (หรือกิโลกรัม) ของน้ำต่ออัตราเวลา" หรือ "แกลลอนต่อนาที (หรือลิตรต่อวินาที)" ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของน้ำ ความเชื่อมโยงที่ต้องคำนึงถึงในการเชื่อมโยงการปล่อยดริฟท์ - น้ำที่มีมวลหนึ่ง - กับการปล่อย PM10 หรือ PM2.5 - อนุภาคที่มีมวลหนึ่ง - คือความรู้ที่ว่าอนุภาคที่เกิดจากละอองลอยมีค่าเท่ากับของแข็งที่เหลืออยู่หลังจากน้ำที่ก่อตัวเป็นละอองระเหยไป ของแข็งเหล่านี้เป็นฟังก์ชันของขนาดของหยดน้ำ (และปริมาตรของน้ำที่แสดง) ที่จะระเหยไปในที่สุด และยังเป็นฟังก์ชันของความเข้มข้นของของแข็งที่ละลายอยู่ (TDS –

ละอองน้ำที่มีขนาดใหญ่จะมีมวลของของแข็งที่ละลายน้ำได้มากกว่าละอองน้ำที่มีขนาดเล็ก ความเข้มข้นของ TDS ที่สูงขึ้นจะมีของแข็งมากกว่าความเข้มข้นที่ต่ำกว่า ดังนั้น หากคุณมีละอองน้ำขนาดใหญ่และหนาแน่นซึ่งมีความเข้มข้นของ TDS สูงมาก โอกาสที่อนุภาคที่เกิดขึ้นเมื่อน้ำระเหยจะมีขนาดใหญ่กว่า 2.5 และ 10 ไมครอนก็มีสูง ดังนั้นจึงไม่สามารถจัดเป็น PM2.5 หรือ PM10 ได้ ยิ่งละอองน้ำมีขนาดเล็กและน้ำ "บริสุทธิ์" มากเท่าไร โอกาสที่อนุภาคทั้งหมดจะปล่อยออกมาจะเป็น PM10 หรือ PM2.5 ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ในท้ายที่สุด เพื่อคำนวณปริมาณการปล่อย PM10 และ PM2.5 ได้อย่างแท้จริง คุณจำเป็นต้องทราบข้อมูลเส้นผ่านศูนย์กลางของละอองฝอย/ประสิทธิภาพเศษส่วนของ ตัวกำจัดละอองฝอย ซึ่งจะได้รับผลกระทบจากความเร็วลมและเส้นผ่านศูนย์กลางของละอองฝอยที่เข้าสู่ตัวกำจัดละอองฝอย ซึ่งหมายความว่าจำเป็นต้องมีข้อมูลหัวฉีด TDS ของน้ำที่หมุนเวียนเป็นพารามิเตอร์ที่จำเป็นอีกตัวหนึ่ง ข้อมูลสุดท้ายที่จำเป็นคือโปรไฟล์ความเร็วลมของตัวกำจัดละอองฝอยและประสิทธิภาพอัตราการกระจายละอองฝอยเป็นฟังก์ชันของความเร็ว เมื่อมีข้อมูลเหล่านี้ในมือแล้ว ก็สามารถคำนวณค่าประมาณที่สมเหตุสมผลของการปล่อย PM10 และ PM2.5 ได้

ด้วยการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของกฎระเบียบและการใช้ขีดจำกัดใบอนุญาตอากาศอย่างแพร่หลายมากขึ้นในเขตอำนาจศาลใหม่ อุตสาหกรรมหอคอยระบายความร้อนเพิ่งจะเริ่มตอบสนองต่อความต้องการที่มากขึ้นเหล่านี้ ผู้ผลิตเครื่องกำจัดการเบี่ยงเบนหลายรายยังไม่ได้ทดสอบประสิทธิภาพเศษส่วนของ DE หรืออัตราการเบี่ยงเบน เทียบกับ ประสิทธิภาพความเร็วอากาศ และสเปกตรัมของละอองที่ปล่อยออกมาจากหัวฉีดต่างๆ ส่วนใหญ่ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด Brentwood เริ่มทดสอบข้อมูลบางส่วนนี้เมื่อหลายปีก่อน และเราจะทดสอบผลิตภัณฑ์ของเราต่อไปเพื่อให้มีข้อมูลที่จำเป็นสำหรับการคำนวณประเภทนี้ในขณะที่เราเป็นผู้นำในแนวทางต่อไป